We zijn ondertussen dus weer aangekomen in dat belgiënlandje... het doet wel vreemd, ik zou het zelfs een beetje een cultuurshock noemen..
maar een geluk dat het weer al goed meevalt..
vorige week zijn we in darjeeling geweest, waar van we wel nog een verslagje op de site zullen plaatsen..
In ieder geval: bij deze weet iedereen dat we terug naar hartelust naar de leonidaspralines kunnen grijpen
groetjes!
zondag 24 mei 2009
donderdag 14 mei 2009
Wist je dat...
- Joke haar gsm kwijt is, en ze hier dus niet meer op te bereiken is…
- De verkiezingen nog nooit zo omstreden bleken te zijn. De propaganda-speeches al van ‘ s morgens vroeg beginnen, en we al af en toe in het midden van een communistische opstand gestaan hebben.
- Anneleen na het nuttigen van een maaltijd de volgende al weer aan het plannen is.
- Joke haar verhalen over haar weekendwerk in de bakker het er echt niet beter op maakt
- De Italianen de naam Griet toch wel het moeilijkste woord vinden om uit te spreken
- Hun pogingen die er het meest op lijken klinken als: “Kriiietze”
- Luis hier zelfs stikkende stuiptrekkingen bij maakt
- De Indische prijzen niet goed zijn voor de shopaholics onder ons
- De diarree is omgeslagen naar constipatie bij de meeste onder ons.
- Het nu de plonsgeluiden zijn die in de gang de aandacht trekken
- Joke het net nog maar eens bewezen heeft
- haar commentaar was: “het was ne dikke zalle”
- Elien haar nieuwe bijnaam bij de medewerkers van het IIMC The Elephant is
- We het echte verband met haar naam niet meteen inzien, maar soit..
- Zelfs de riksja-chauffeurs af en toe wijzen op onze viswijfkwaliteiten
- We hieruit besloten hebben dat de Indiërs gewoon niet zo sociaal zijn als de belgen.. ;)
- We hier toch één uitzondering op hebben gevonden: een ambulancechauffeur van het IIMC die erin slaagt om een rit van 2u vol te praten zonder dat hij echt een gesprekspartner heeft
- De deur van Griet en Elien hun kamer vanaf vandaag weer open gaat
- Dit te wijten is aan enkele opmerkingen van Elien op Griet’s kledingshoop
- Griet en Elien deze week één extreem uitbundige dag hadden
- Ze dit duidelijk hebben gemaakt met een ballonnengevecht gevolgd door een armworstelsessie
- De winnaar tot op vandaag onbekend is
- De datum van de finale nog bepaald moet worden, we houden jullie op de hoogte
Belgen in Calcutta; week 3
Zondag: vandaag hebben we noord Calcutta eens onder de loep genomen: BBD Bagh. Na deze sightseeing voelden we ons stilaan overkoken, en droomden al stiekem van een heerlijke koude plons in een zwembad. Maar deze droom werd al snel doorprikt toen we onverwacht verrast werden door een eerste moessonstorm van het jaar. We stormden naar het dakterras en bedankten de weergoden luidkeels met dansjes en kreetjes. We hadden nooit gedacht dat het gevoel van regen ons zo zou verblijden, aangezien we deze buien toch zo verachten in ons koude België. Omdat we ‘s avonds ook niet meer echt gebruik konden maken van het openbaarvervoer waren we dan toch genoodzaakt om noodles, vele ijsjes en chocolade te eten.. wat jammer toch..
Maandag zijn Elien, Griet en Anneleen naar de outdoor geweest waar Anneleen en Elien de consultaties hebben meegevolgd, en Griet de patiënten verzorgd heeft. Joke bleef die dag in de indoor. In de namiddag hebben we uiteindelijk dan toch onze introductiemeeting gehad, jawel, India is een land van timing ;). Na deze meeting kwamen we er achter dat er nog best veel activiteiten op de to-do-list stonden. Het zouden dus nog drukke weken worden.
Dinsdag zijn we allen naar de outdoor geweest, waar het onvoorstelbaar druk was. In een sneltempo hebben we dan de patiënten de beste zorgen kunnen toedienen. Toch vonden we de tijd om een schooltje gesponsord door het IIMC en een grameenbank te kunnen bezoeken. Van dit laatste hebben we helaas niet zoveel opgestoken aangezien de directeur vergat zijn tanden van elkaar te halen terwijl hij ons de uitleg gaf. In de namiddag zijn we naar een peace counsel geweest, wat ook weer heel interessant en plezant was, want op deze manier komen we pas echt in contact met de lokale bevolking en leren we het echte India kennen.
Woensdag begon onze dag onwaarschijnlijk vroeg, wat hier en daar wel een beetje ochtendhumeur opleverde, hé Griet ;). We waren immers van plan om een heuse Laughing class bij te wonen in een naburig park. Te samen begonnen we in groep met het geforceerd uiten van Ha Ha Ho Ho- geluiden, wat dan toch spontane lachuitbarstingen opleverden. Ook het straatbeeld van vrouwen in saree gecombineerd met heuse witte sportschoenen eronder staat voor eeuwig in ons geheugen, en tegelijkertijd in de kodak, gegrift. Daarna zijn Elien en Anneleen voor de tickets voor de trip naar Darjeeling gaan zorgen, terwijl Griet en Joke in de indoor de patiënten verzorgden. Na de patiëntenverzorging deden Griet en Joke de kinderen plezier met nog knuffeltjes, ballonnen en strandballen. Toen we ’s avonds terug in het guesthouse arriveerden werden we verrast door de nieuwe lading Canadese vrijwilligers (maar liefst 10 stuks, die gelukkig wel in een ander guesthouse te slapen werden gelegd J).
Donderdag verrasten we Luis, een italiaanse vrijwilliger, met een bed vol ballonnen, een doosje typische indische lekkernijen, en een heuse bloemenkrans om hem toch net ietsje meer in de bloemetjes te zetten op zijn verjaardag. Joke en Griet hebben in de outdoor gewerkt, waar het onvoorstelbaar druk was. Griet heeft consultaties bij de pediater gevolgd, maar werd net ietsje vroeger terug geroepen naar de patiëntenverzorging wegens de drukte. Elien en Anneleen bleven vandaag indoor werken. In de namiddag hebben we de koppen bij elkaar gestoken om een lesje ivm voedsel en hygiëne voor te bereiden, dat we de volgende dag planden te gebruiken voor het Netwerk. Die avond zijn we met de 20 vrijwilligers in de Fire And Ice, de lokale pizzeria waar ze de mozzarella van het mozzarellaproject van het IIMC gebruiken, gaan eten.
Vrijdag begon onze dag weer vroeg. We moesten immers op tijd in de indoor klaarstaan om op Netwerk te gaan. Na 3 uur rijden kwamen we uiteindelijk op onze bestemming terecht, waar we te horen kregen dat het voor ons niet veilig was om het dorpje te bezoeken omwille van de aankomende verkiezingen. Dit was echt wel een teleurstelling voor ons, zeker omdat we wisten dat er slechts een kleine kans was dat er in de week van de verkiezingen, week 4, een Netwerk kon georganiseerd worden. Maar er was niets aan te doen, en zijn we van een kale reis terug in het guesthouse aangekomen. We hadden dan toch nog iets om naar uit te kijken die dag, de social evening met Dr. Sujit en zijn familie. We gingen naar een typisch Indisch restaurant waar we de schatten van de Indische kookkunst konden proeven. Ondanks de spicyness heeft het ons dan toch enorm gesmaakt.
Zaterdag hebben we dan toch ervaren wat een echte warme dag in India is; nog voor dat we aan het werk waren stonden de zweetdruppels ons al op het voorhoofd. Joke, Griet en Anneleen werkten in de outdoor, maar hier was niet veel volk. Het warme weer hield zelfs de patiënten tegen om naar de outdoor te komen. Elien bleef in de indoor, waar zij voor de eerste keer een patiënt met brandwonden over het hele lichaam alleen verzorgd heeft.
Zondag zijn we ‘s morgens de Kalitempel gaan bezoeken, waar de vreemde rituelen van die Indiërs toch weer eens in het oog sprongen. Zo werden er midden in de menigte geiten geofferd en kindjes kaal geschoren. Daarna hebben we het Moeder Theresa huis bezocht, wat ons toch wel deed nadenken over de leefsituaties in Calcutta. In dit huis kregen de armsten een kans om toch waardig heen te gaan. Elien was vandaag niet echt opperbest, die lage bloeddruk van haar toch, en besloot om enkele uren in het guesthouse te gaan rusten. Joke, Griet en Anneleen deden nog een kleine sightseeing in Calcutta. Om 18.30u was echter weer iedereen present aan het Victorial Memorial waar voor de Music and Light Shows. Hierin werd kort de geschiedenis van Calcutta met licht en geluid uitgebeeld. Het Victoria Memorial werd hierbij prachtig verlicht.
Maandag, zijn we alle vier naar de outdoor gegaan, waar Joke en Anneleen consultaties meevolgden en Griet en Elien de patiëntenzorgen uitvoerden. Vandaag was het ook de tweede dag dat de moessonregens hun komst moesten aankondigen. We bevonden ons midden in het drukke verkeer richting het guesthouse, toen plots een verschrikkelijke storm uitbarstte. Regen, wind, bliksem, donder, de straten stonden blank..; zo gaat dat in Calcutta. We was op een moment zelfs zo erg dat we de riksja met de kooi van Faraday vergeleken. We besloten dat zo’n riksja dan toch niet de meest veilige plaats was om een noodweer in door te brengen. We waren dan ook heel blij toen we (doorweekt) veilig en wel het guesthouse bereikt hadden.
Dinsdag staat een nieuw Netwerk op onze agenda. Hopelijk dit keer met meer geluk. Het IIMC heeft blijkbaar dan toch wel opgemerkt dat we hiervoor echt wel stonden te springen.
Woensdag zijn het verkiezingen voor de inlandse bevolking. We gaan (lees: moeten) deze dag echter doorbrengen in ons guesthouse. Maar niet getreurd, we bereiden ons grondig voor op de verveling die ons te wachten staat: pannenkoeken met ijs en fruit.. Oh We love Calcutta ;)
maandag 4 mei 2009
week 2
Jullie vragen zich waarschijnlijk af hoe het met ons gaat, aangezien we al een tijdje niets meer op de blog hebben geplaatst. Maar om jullie gerust te stellen, het gaat zeer goed met ons! We hebben het alleen druk, druk en nog eens druk. Vandaar dat we de blog een beetje verwaarloosd hebben
We zullen jullie een overzichtje geven van onze activiteiten van deze week.
Maandag zijn we met ons vieren gaan werken in de outdoor van Tegharia. Toen we er ’s morgens aankwamen, stond er alweer veel volk ons op te wachten. We hebben dan ook onze handen uit de mouwen gestoken en tegen een hoog tempo alle patiënten met grote zorg behandeld. In de namiddag hebben we onze tijd doorgebracht met de kinderen van het gehandicaptencentrum. We hebben met hen een wandeling gemaakt en stiekem enkele bloemen van de buren gepikt om daarmee onze en die van de kinderen te versieren. Een schrale poging om er toch iets beter uit te zien: tevergeefs… De kinderen leken er wel duidelijk van te genieten en dat hebben wij ook gedaan. We hebben de dag afgesloten met het bereiden van een overheerlijke fruitsla, om toch maar wat variatie te brengen in ons eentonige eetpatroon, bestaande uit rijst, rijst en euhm even denken, oh ja, rijst!
Dinsdag is Anneleen met een aantal Italiaanse vrijwilligers naar de outdoor in Chakberia geweest. Joke, Elien en Griet zijn in de indoor gebleven, waar het nogal rustig was. Dit is te wijten aan de hitte, waardoor zelfs de patiënten tegengehouden werden om naar de indoor te komen. In de namiddag hebben Anneleen, Joke en Griet de kans gegrepen om een peace counseling mee te volgen. Dit is een bijeenkomst van vrouwen, waardoor ze de kans krijgen om over allerhande onderwerpen te discussiëren (ooit wel eens feministisch getint ;) )en hun problemen met elkaar te bespreken en samen tot oplossingen proberen te komen. Aangezien het om een nieuwe groep vrouwen ging, kregen wij de eer om de discussie te leiden. De discussie barste meteen los, met het nodige Indische temperament . We hebben hier zelf ook veel uit geleerd en willen het zeker het zeker een tweede keer meemaken.
Woensdag zijn Joke en Elien een bezoek gaan brengen aan de Kalitempel. Dit was niet meteen de meest aangename ervaring, bij het zien van de gruwelijke rituelen die daar uitgevoerd werden kregen ze rillingen en kippenvel. Het is de gewoonte dat er geiten gedood worden in het bijzijn van de Hindu gelovigen en dat de Hindu zich nadien met dit bloed insmeren… De kermende geluiden van de stervende geiten en het weggutsende bloed hebben hen doen beslissen zich achter de menigte te verbergen. Nadien zijn ze ook binnengegaan in het huis van moeder Theresa. Dit is het huis der stervende en dit was meteen de tweede speciale ervaring van die dag. Nadat ze de deur binnengegaan waren kwamen ze terecht in een grote zaal bezaaid met veldbedden. Op deze bedjes lagen allemaal stervende mannen in hetzelfde uniform: een groene broek en oranje shirt… Bij het zien van de groep stervende waren ze beiden met verstomming verslagen. Ze hadden beiden niet echt een beeld in gedachte van het moederhuis, maar deze confrontatie hadden ze toch ook niet verwacht. Toen ze de tweede zaal (de vrouwenzaal) betraden voelde ze zich nog minder op hun gemak. Hier lagen zelfs een deel vrouwen gewoon op de grond langs hun bed uit pure ellende. Voordat ze dit gezien hadden ze er nog aan gedacht om hier een paar dagen te komen helpen, maar bij het zien van deze beelden hebben ze beslist dat dit mentaal toch iets te zwaar is…
Donderdag was het opnieuw outdoor Tegharia waar Joke en Elien eerst de 2 nieuwe Italianen ingewerkt hebben en dan de rest van de voormiddag bij dokter Depali doorgebracht hebben. Het was een heel fijne voormiddag. Dokter Depali doet vooral gynaecologisch onderzoek en ze mochten mee de zwangere vrouwen onderzoeken en aan de dikte van hun buik schatten hoeveel weken ze zwanger waren. In het begin was dit wel een beetje giswerk en hopen dat ze er dichtbij zaten, maar na een voormiddagje waren ze hierin al een crack. Na het werk hebben ze zichzelf dan op een heerlijke Veg Chaw (vegetarische bami) in “The foodstation” getrakteerd, dit uiteraard samen met een zalig koele Cola, mmmmh!
Vrijdag was het zoals in België “dag van de arbeid” en was het bijgevolg heel erg rustig in de outdoor (Hogolkuria). Die voormiddag zijn er maar een twintigtal patiënten langs geweest, maar hieronder was wel een jongen met een vanaf de buitenkant zichtbaar slakkenhuis (dat ding in je oor dat ervoor zorgt dat je kan horen).
Anneleen en Griet zijn woensdag voor een 3-daagse naar Dhaki vertrokken. Ze hebben er gewerkt in de outdoor kliniek, waar Griet een niet al te lelijke Indiër (toch wel zeer uitzonderlijk in India) heeft verzorgd. De rest van de 3 dagen hebben ze doorgebracht met het bezoeken van plaatselijke dorpjes, waar ze zeer gastvrij onthaald werden en theetjes aangeboden kregen. Bij het zien van de prachtige natuur en de met stro bedekte huisjes, moesten we spontaan aan jungle book denken. We hebben ook twee schooltjes bezocht (Jata en Dukiful). Jammer genoeg is het nu vakantie, waardoor er geen kinderen in de schooltjes waren. We kregen zelfs de kans om een bruiloft bij te wonen waar we gedwongen werden om te proeven van de plaatselijke gastronomie, wat niet voor iedereen een even leuke ervaring was. Ook zijn we naar een plaatselijk ‘fair’ geweest, waar we langs alle kanten aangestaard werden, omdat ze daar dachten dat we van een andere planeet kwamen.
Zaterdag was het een dag van komen en gaan van vrijwilligers. Elien is naar de outdoor in Kheyadah geweest, Joke naar de outdoor in Dhaki en Anneleen en Griet zijn in de indoor gebleven.
We zijn intussen twee weken aan het werken in het project (wat gaat de tijd toch snel, we zijn al in de helft!!) en betrappen onszelf er vaak op dat we zelfs onder de Belgen Engels beginnen te spreken. Ook schrikken we al niet meer van de gekke beesten die hier in India rondlopen. Joke beschouwt ze al als haar huisdiertjes. We kennen mekaar intussen al zo goed dat we ons niet meer storen aan elkaars vreemde toiletgeluidjes.
Morgen hebben we een dagje vrij en gaan we ervan profiteren om de stad in te trekken en ons toch nog even Europeaan te voelen (shoppen, pizza’s en burgers eten, … no spicy ;))
We zullen jullie een overzichtje geven van onze activiteiten van deze week.
Maandag zijn we met ons vieren gaan werken in de outdoor van Tegharia. Toen we er ’s morgens aankwamen, stond er alweer veel volk ons op te wachten. We hebben dan ook onze handen uit de mouwen gestoken en tegen een hoog tempo alle patiënten met grote zorg behandeld. In de namiddag hebben we onze tijd doorgebracht met de kinderen van het gehandicaptencentrum. We hebben met hen een wandeling gemaakt en stiekem enkele bloemen van de buren gepikt om daarmee onze en die van de kinderen te versieren. Een schrale poging om er toch iets beter uit te zien: tevergeefs… De kinderen leken er wel duidelijk van te genieten en dat hebben wij ook gedaan. We hebben de dag afgesloten met het bereiden van een overheerlijke fruitsla, om toch maar wat variatie te brengen in ons eentonige eetpatroon, bestaande uit rijst, rijst en euhm even denken, oh ja, rijst!
Dinsdag is Anneleen met een aantal Italiaanse vrijwilligers naar de outdoor in Chakberia geweest. Joke, Elien en Griet zijn in de indoor gebleven, waar het nogal rustig was. Dit is te wijten aan de hitte, waardoor zelfs de patiënten tegengehouden werden om naar de indoor te komen. In de namiddag hebben Anneleen, Joke en Griet de kans gegrepen om een peace counseling mee te volgen. Dit is een bijeenkomst van vrouwen, waardoor ze de kans krijgen om over allerhande onderwerpen te discussiëren (ooit wel eens feministisch getint ;) )en hun problemen met elkaar te bespreken en samen tot oplossingen proberen te komen. Aangezien het om een nieuwe groep vrouwen ging, kregen wij de eer om de discussie te leiden. De discussie barste meteen los, met het nodige Indische temperament . We hebben hier zelf ook veel uit geleerd en willen het zeker het zeker een tweede keer meemaken.
Woensdag zijn Joke en Elien een bezoek gaan brengen aan de Kalitempel. Dit was niet meteen de meest aangename ervaring, bij het zien van de gruwelijke rituelen die daar uitgevoerd werden kregen ze rillingen en kippenvel. Het is de gewoonte dat er geiten gedood worden in het bijzijn van de Hindu gelovigen en dat de Hindu zich nadien met dit bloed insmeren… De kermende geluiden van de stervende geiten en het weggutsende bloed hebben hen doen beslissen zich achter de menigte te verbergen. Nadien zijn ze ook binnengegaan in het huis van moeder Theresa. Dit is het huis der stervende en dit was meteen de tweede speciale ervaring van die dag. Nadat ze de deur binnengegaan waren kwamen ze terecht in een grote zaal bezaaid met veldbedden. Op deze bedjes lagen allemaal stervende mannen in hetzelfde uniform: een groene broek en oranje shirt… Bij het zien van de groep stervende waren ze beiden met verstomming verslagen. Ze hadden beiden niet echt een beeld in gedachte van het moederhuis, maar deze confrontatie hadden ze toch ook niet verwacht. Toen ze de tweede zaal (de vrouwenzaal) betraden voelde ze zich nog minder op hun gemak. Hier lagen zelfs een deel vrouwen gewoon op de grond langs hun bed uit pure ellende. Voordat ze dit gezien hadden ze er nog aan gedacht om hier een paar dagen te komen helpen, maar bij het zien van deze beelden hebben ze beslist dat dit mentaal toch iets te zwaar is…
Donderdag was het opnieuw outdoor Tegharia waar Joke en Elien eerst de 2 nieuwe Italianen ingewerkt hebben en dan de rest van de voormiddag bij dokter Depali doorgebracht hebben. Het was een heel fijne voormiddag. Dokter Depali doet vooral gynaecologisch onderzoek en ze mochten mee de zwangere vrouwen onderzoeken en aan de dikte van hun buik schatten hoeveel weken ze zwanger waren. In het begin was dit wel een beetje giswerk en hopen dat ze er dichtbij zaten, maar na een voormiddagje waren ze hierin al een crack. Na het werk hebben ze zichzelf dan op een heerlijke Veg Chaw (vegetarische bami) in “The foodstation” getrakteerd, dit uiteraard samen met een zalig koele Cola, mmmmh!
Vrijdag was het zoals in België “dag van de arbeid” en was het bijgevolg heel erg rustig in de outdoor (Hogolkuria). Die voormiddag zijn er maar een twintigtal patiënten langs geweest, maar hieronder was wel een jongen met een vanaf de buitenkant zichtbaar slakkenhuis (dat ding in je oor dat ervoor zorgt dat je kan horen).
Anneleen en Griet zijn woensdag voor een 3-daagse naar Dhaki vertrokken. Ze hebben er gewerkt in de outdoor kliniek, waar Griet een niet al te lelijke Indiër (toch wel zeer uitzonderlijk in India) heeft verzorgd. De rest van de 3 dagen hebben ze doorgebracht met het bezoeken van plaatselijke dorpjes, waar ze zeer gastvrij onthaald werden en theetjes aangeboden kregen. Bij het zien van de prachtige natuur en de met stro bedekte huisjes, moesten we spontaan aan jungle book denken. We hebben ook twee schooltjes bezocht (Jata en Dukiful). Jammer genoeg is het nu vakantie, waardoor er geen kinderen in de schooltjes waren. We kregen zelfs de kans om een bruiloft bij te wonen waar we gedwongen werden om te proeven van de plaatselijke gastronomie, wat niet voor iedereen een even leuke ervaring was. Ook zijn we naar een plaatselijk ‘fair’ geweest, waar we langs alle kanten aangestaard werden, omdat ze daar dachten dat we van een andere planeet kwamen.
Zaterdag was het een dag van komen en gaan van vrijwilligers. Elien is naar de outdoor in Kheyadah geweest, Joke naar de outdoor in Dhaki en Anneleen en Griet zijn in de indoor gebleven.
We zijn intussen twee weken aan het werken in het project (wat gaat de tijd toch snel, we zijn al in de helft!!) en betrappen onszelf er vaak op dat we zelfs onder de Belgen Engels beginnen te spreken. Ook schrikken we al niet meer van de gekke beesten die hier in India rondlopen. Joke beschouwt ze al als haar huisdiertjes. We kennen mekaar intussen al zo goed dat we ons niet meer storen aan elkaars vreemde toiletgeluidjes.
Morgen hebben we een dagje vrij en gaan we ervan profiteren om de stad in te trekken en ons toch nog even Europeaan te voelen (shoppen, pizza’s en burgers eten, … no spicy ;))
vrijdag 1 mei 2009
.JPG)
woensdag 22 april 2009
Calcutta
Calcutta
Ondertussen zijn we ons aan het acclimatiseren aan een nieuw klimaat, temperaturen schommelen hier tussen de 39 en 41 graden met een vochtigheid zoals in een turks stoombad. Voorlopig nog geen doodzieken, hoewel Anneleen vandaag toch een dagje thuis is moeten blijven door te veel vooruitgang van de achteruitgang... maar ondertussen kan ze al een paar droge biscuitjes aan met een Thumbs up (Indische cola).
Opmerkelijk is het dat de kindjes meteen gelukkig zijn met een glimlach, knuffel... we kunnen al niet wachten op hun onzettend brede glimlach als we onze ballonnen en andere spulletjes geven.
We voelen ons hier veel beter in ons vel (lees: veel minder toerist) omdat we nu ook echt iets kunnen doen voor de mensen hier...!
Gisteren zijn Anneleen, Griet en Joke samen met Tine outdoor in Tegharia geweest. Daar wachtten hen al een stormloop van mensen stond toen ze arriveerden. Ze hebben elk zeker 30 tot 40 patienten verzorgd. Ze deden de wondzorgen, wat ze hier op een gekke manier dressings noemen ( deze ‚kleine’ wondzorg varieerde van schaafwonden tot gapenden bezaaid met wormen).
Elien is samen met Koenraad indoor gebleven en heeft de parameters van alle patienten genomen en die in de dossiers ingevuld. Omdat het indoor zo rustig is was (er waren maar 12 patienten) zijn ze daarna ook naar de outdoor Tegharia gegaan die op 10 minuutjes wandelen ligt van de indoor.
Op het eind van de dag hebben we dan een rondleiding gekregen in het indoorgebouw van het IIMC en we staan nu ook officieel geregisteerd als ‚Volunteer of the IIMC’. Griet heeft de eer gehad om zich in te schrijven als de 600ste vrijwilliger van het IIMC.
Vandaag dan onze tweede dag...
Elien, Griet en Joke zijn naar Chakberia gegaan, een outdoor die op 40min rijden van het IIMC ligt. Anneleen is indoor gebleven om zich bezig te houden met het slikken van motilium, perdolan en antibiotica en spurten naar het mannentoilet (dat was dichterbij)....Vanavond was ze toch een beetje opgekikkerd.
In Chakberia was het ook weer tamelijk druk, en verschrikkelijk heet!! Het water loopt je al over de rug na enkele minuten. Het uniformvestje dat de vrijwilligers sinds deze week moeten dragen is hierop ook geen vooruitgang... na een werkdag heb je hennige zweetvlekken. Dit samen bommahandjes, je kent het wel de verrimpelde badhanden door het fijne zweten in je handschoenen... heel erg aantrekkelijk?!
We hebben vanavond de dag afgeloten met een Bengaalse kookles samen met alle vrijwilligers. Samen met onze ‚lerares’ Bharoti hebben we een zeer indisch maal gekookt (op vraag van de vrijwilligers zonder al te veel pikante kruiden...).
Nu blijven we samen met Tine en Koenraad in de indoorkliniek slapen en morgen vertekken Joke en Elien samen met Tine en Koenraad richting Dhaki tot vrijdag en blijven Anneleen en Griet indoor met de andere vrijwilligers....
Geniet van de fastfood en het belgische eten... want jullie weten niet hoe goed jullie het hebben!
Biday,
Anneleen, Elien, Griet en Joke
Ondertussen zijn we ons aan het acclimatiseren aan een nieuw klimaat, temperaturen schommelen hier tussen de 39 en 41 graden met een vochtigheid zoals in een turks stoombad. Voorlopig nog geen doodzieken, hoewel Anneleen vandaag toch een dagje thuis is moeten blijven door te veel vooruitgang van de achteruitgang... maar ondertussen kan ze al een paar droge biscuitjes aan met een Thumbs up (Indische cola).
Opmerkelijk is het dat de kindjes meteen gelukkig zijn met een glimlach, knuffel... we kunnen al niet wachten op hun onzettend brede glimlach als we onze ballonnen en andere spulletjes geven.
We voelen ons hier veel beter in ons vel (lees: veel minder toerist) omdat we nu ook echt iets kunnen doen voor de mensen hier...!
Gisteren zijn Anneleen, Griet en Joke samen met Tine outdoor in Tegharia geweest. Daar wachtten hen al een stormloop van mensen stond toen ze arriveerden. Ze hebben elk zeker 30 tot 40 patienten verzorgd. Ze deden de wondzorgen, wat ze hier op een gekke manier dressings noemen ( deze ‚kleine’ wondzorg varieerde van schaafwonden tot gapenden bezaaid met wormen).
Elien is samen met Koenraad indoor gebleven en heeft de parameters van alle patienten genomen en die in de dossiers ingevuld. Omdat het indoor zo rustig is was (er waren maar 12 patienten) zijn ze daarna ook naar de outdoor Tegharia gegaan die op 10 minuutjes wandelen ligt van de indoor.
Op het eind van de dag hebben we dan een rondleiding gekregen in het indoorgebouw van het IIMC en we staan nu ook officieel geregisteerd als ‚Volunteer of the IIMC’. Griet heeft de eer gehad om zich in te schrijven als de 600ste vrijwilliger van het IIMC.
Vandaag dan onze tweede dag...
Elien, Griet en Joke zijn naar Chakberia gegaan, een outdoor die op 40min rijden van het IIMC ligt. Anneleen is indoor gebleven om zich bezig te houden met het slikken van motilium, perdolan en antibiotica en spurten naar het mannentoilet (dat was dichterbij)....Vanavond was ze toch een beetje opgekikkerd.
In Chakberia was het ook weer tamelijk druk, en verschrikkelijk heet!! Het water loopt je al over de rug na enkele minuten. Het uniformvestje dat de vrijwilligers sinds deze week moeten dragen is hierop ook geen vooruitgang... na een werkdag heb je hennige zweetvlekken. Dit samen bommahandjes, je kent het wel de verrimpelde badhanden door het fijne zweten in je handschoenen... heel erg aantrekkelijk?!
We hebben vanavond de dag afgeloten met een Bengaalse kookles samen met alle vrijwilligers. Samen met onze ‚lerares’ Bharoti hebben we een zeer indisch maal gekookt (op vraag van de vrijwilligers zonder al te veel pikante kruiden...).
Nu blijven we samen met Tine en Koenraad in de indoorkliniek slapen en morgen vertekken Joke en Elien samen met Tine en Koenraad richting Dhaki tot vrijdag en blijven Anneleen en Griet indoor met de andere vrijwilligers....
Geniet van de fastfood en het belgische eten... want jullie weten niet hoe goed jullie het hebben!
Biday,
Anneleen, Elien, Griet en Joke
donderdag 16 april 2009
snel snel
hier wij nog eens
net terug van de taj mahal
buitengewoon, onbeschrijfelijk; een echt wereldwonder
iedereen nog gezond
we voelen ons hier goed.
nog 1 ding: wanneer jullie reacties plaatsen, kunnen jullie jullie naam en voornaam erbij plaatsen, anders herkennen we de persoon niet met een iet wat meer voorkomende naam (maud, jij wordt hier van vrijgesteld :), nele jij niet :)).
in het weekend komt er hopelijk een meer uitgebreider verslag.
vele groetjes!!
net terug van de taj mahal
buitengewoon, onbeschrijfelijk; een echt wereldwonder
iedereen nog gezond
we voelen ons hier goed.
nog 1 ding: wanneer jullie reacties plaatsen, kunnen jullie jullie naam en voornaam erbij plaatsen, anders herkennen we de persoon niet met een iet wat meer voorkomende naam (maud, jij wordt hier van vrijgesteld :), nele jij niet :)).
in het weekend komt er hopelijk een meer uitgebreider verslag.
vele groetjes!!
maandag 13 april 2009
Wist-Je-Datjes
Wist je dat:
- Joke Tsjasmish genoemd wordt.
- Dit het indisch woord voor 'Brillenkopje' is
- Ze het ondertussen niet meer als een belediging ziet.
- Joke in de kont van Griet zat
- Dit wel te verstaan over de kamelen van beiden ging
- De kamelenbestuurder ons vriendelijk 'australische' druivensuiker aanbood
- Griet haar druivensuiker plots mysterieus verdwenen bleek te zijn
- We de gekke indische woorden proberen te onthouden met debiele ezelsbruggetjes (om een idee te geven: Nee danku = Koibatni ( want de Koi gaat niet in bad. Logisch toch?!)
- We er continu van overtuigd zijn dat we nu echt wel diarree hebben. Dit nadien gewoon een normale darmmotiliteit blijkt te zijn na een maaltijd.
- Joke zelfs in staat is om een echo te doen ontstaan in de woestijn.
- Griet weigerde een beeld te geven van de belgische muziek, aangezien ze vond dat haar zangkunst zelfs niet voor indische oren aanhoorbaar kon zijn.
- Elien nog altijd geconstipeerd is.
- Ze ons gisteravond met trots kwam vertellen dat ze een mini-konijnenkeuteltje gedropt had in de wc-pot.
- Anneleen vindt dat wij de slimste toeristen zijn in Pushkar.
Dag 2, 3: Route Pushkar en Pushkar city
Waarde landgenoten,
Na een lange maar fantastische dag kunnen we nog eens onze belevenissen op het internet posten. Onze bezigheden van gisteren bestonden vooral uit het ons opjagen in het Indische verkeer. We zijn immers 8 uur onderweg geweest richting Pushkar, met op de koop toe een klapband, die succesvol hersteld werd door onze lieftallige Shibbu (onze taxi-chauffeur), met hulp van Anneleen. Toch hebben we ons geen moment verveeld door de wisselende omgeving en de informatieve intermezzo's van Shibbu. Zo zagen we hele families vervoerd worden op 1 motor. De natuur veranderde sterk, en naar mate de rit vorderde vermeerderde de armoede aanzienlijk. Toch waren de mensen goed gekleed, vriendelijker dan in Delhi, en ondanks de armoede leken ze gelukkig.
Eenmaal aangekomen in Pushkar genoten we nog van de laatste straaltjes van de zon vanop het dakterras, zagen we een prachtige sterrenhemel en zijn daarna ons bed ingedoken.
Bij dageraad...
Vandaag zijn we op verkenning gegaan in Pushkar en we zagen dat het goed was. Eerst bezochten we The Holy Lake, waarna we een aantal tempels van dichterbij bekeken hebben. Ook hier viel bij ons sterk op dat wij als blanke meisjes, opvallend veel (media)aandacht kregen van de lokale bevolking. We lieten onze handen verfraaien met henna, verscherpten onze afpingelkwaliteiten en maakten schoolkindjes gelukkig met druivensuiker, balpennen en een sleutelhanger. De druivensuiker bleek echter toch niet zo in de smaak te vallen. Daarna hielden we een siesta (ja, dat kennen we in India ook :)) op smaak gebracht door watermeloen en mango.
We sloten de dag af met een 3uur durende kamelensafari (lees: race :) jihaah!) door de woestijn. Prachtige natuur, heerlijke thee in een tentenkamp en genieten van eens idillische zonsondergang midden in de woestijn.
Een uurtje geleden aten we van een 'all you can eat-indisch buffet', waar we hopelijk niet te lang van zullen nagenieten.
Morgen op naar Jaipur. Tot de volgende...
Anneleen (Big Boss), Elien (Small Boss), Griet (Little Girl: In het indisch klinkt dit nog schattiger) en onze vertrouwde Tsjasmish (Joke)
Ps: Voor hilariteiten verwijzen we jullie naar de Wist-Je-Datjes :)
Na een lange maar fantastische dag kunnen we nog eens onze belevenissen op het internet posten. Onze bezigheden van gisteren bestonden vooral uit het ons opjagen in het Indische verkeer. We zijn immers 8 uur onderweg geweest richting Pushkar, met op de koop toe een klapband, die succesvol hersteld werd door onze lieftallige Shibbu (onze taxi-chauffeur), met hulp van Anneleen. Toch hebben we ons geen moment verveeld door de wisselende omgeving en de informatieve intermezzo's van Shibbu. Zo zagen we hele families vervoerd worden op 1 motor. De natuur veranderde sterk, en naar mate de rit vorderde vermeerderde de armoede aanzienlijk. Toch waren de mensen goed gekleed, vriendelijker dan in Delhi, en ondanks de armoede leken ze gelukkig.
Eenmaal aangekomen in Pushkar genoten we nog van de laatste straaltjes van de zon vanop het dakterras, zagen we een prachtige sterrenhemel en zijn daarna ons bed ingedoken.
Bij dageraad...
Vandaag zijn we op verkenning gegaan in Pushkar en we zagen dat het goed was. Eerst bezochten we The Holy Lake, waarna we een aantal tempels van dichterbij bekeken hebben. Ook hier viel bij ons sterk op dat wij als blanke meisjes, opvallend veel (media)aandacht kregen van de lokale bevolking. We lieten onze handen verfraaien met henna, verscherpten onze afpingelkwaliteiten en maakten schoolkindjes gelukkig met druivensuiker, balpennen en een sleutelhanger. De druivensuiker bleek echter toch niet zo in de smaak te vallen. Daarna hielden we een siesta (ja, dat kennen we in India ook :)) op smaak gebracht door watermeloen en mango.
We sloten de dag af met een 3uur durende kamelensafari (lees: race :) jihaah!) door de woestijn. Prachtige natuur, heerlijke thee in een tentenkamp en genieten van eens idillische zonsondergang midden in de woestijn.
Een uurtje geleden aten we van een 'all you can eat-indisch buffet', waar we hopelijk niet te lang van zullen nagenieten.
Morgen op naar Jaipur. Tot de volgende...
Anneleen (Big Boss), Elien (Small Boss), Griet (Little Girl: In het indisch klinkt dit nog schattiger) en onze vertrouwde Tsjasmish (Joke)
Ps: Voor hilariteiten verwijzen we jullie naar de Wist-Je-Datjes :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
