week 2

Jullie vragen zich waarschijnlijk af hoe het met ons gaat, aangezien we al een tijdje niets meer op de blog hebben geplaatst. Maar om jullie gerust te stellen, het gaat zeer goed met ons! We hebben het alleen druk, druk en nog eens druk. Vandaar dat we de blog een beetje verwaarloosd hebben 
We zullen jullie een overzichtje geven van onze activiteiten van deze week.
Maandag zijn we met ons vieren gaan werken in de outdoor van Tegharia. Toen we er ’s morgens aankwamen, stond er alweer veel volk ons op te wachten. We hebben dan ook onze handen uit de mouwen gestoken en tegen een hoog tempo alle patiënten met grote zorg behandeld. In de namiddag hebben we onze tijd doorgebracht met de kinderen van het gehandicaptencentrum. We hebben met hen een wandeling gemaakt en stiekem enkele bloemen van de buren gepikt om daarmee onze en die van de kinderen te versieren. Een schrale poging om er toch iets beter uit te zien: tevergeefs… De kinderen leken er wel duidelijk van te genieten en dat hebben wij ook gedaan. We hebben de dag afgesloten met het bereiden van een overheerlijke fruitsla, om toch maar wat variatie te brengen in ons eentonige eetpatroon, bestaande uit rijst, rijst en euhm even denken, oh ja, rijst!
Dinsdag is Anneleen met een aantal Italiaanse vrijwilligers naar de outdoor in Chakberia geweest. Joke, Elien en Griet zijn in de indoor gebleven, waar het nogal rustig was. Dit is te wijten aan de hitte, waardoor zelfs de patiënten tegengehouden werden om naar de indoor te komen. In de namiddag hebben Anneleen, Joke en Griet de kans gegrepen om een peace counseling mee te volgen. Dit is een bijeenkomst van vrouwen, waardoor ze de kans krijgen om over allerhande onderwerpen te discussiëren (ooit wel eens feministisch getint ;) )en hun problemen met elkaar te bespreken en samen tot oplossingen proberen te komen. Aangezien het om een nieuwe groep vrouwen ging, kregen wij de eer om de discussie te leiden. De discussie barste meteen los, met het nodige Indische temperament . We hebben hier zelf ook veel uit geleerd en willen het zeker het zeker een tweede keer meemaken.
Woensdag zijn Joke en Elien een bezoek gaan brengen aan de Kalitempel. Dit was niet meteen de meest aangename ervaring, bij het zien van de gruwelijke rituelen die daar uitgevoerd werden kregen ze rillingen en kippenvel. Het is de gewoonte dat er geiten gedood worden in het bijzijn van de Hindu gelovigen en dat de Hindu zich nadien met dit bloed insmeren… De kermende geluiden van de stervende geiten en het weggutsende bloed hebben hen doen beslissen zich achter de menigte te verbergen. Nadien zijn ze ook binnengegaan in het huis van moeder Theresa. Dit is het huis der stervende en dit was meteen de tweede speciale ervaring van die dag. Nadat ze de deur binnengegaan waren kwamen ze terecht in een grote zaal bezaaid met veldbedden. Op deze bedjes lagen allemaal stervende mannen in hetzelfde uniform: een groene broek en oranje shirt… Bij het zien van de groep stervende waren ze beiden met verstomming verslagen. Ze hadden beiden niet echt een beeld in gedachte van het moederhuis, maar deze confrontatie hadden ze toch ook niet verwacht. Toen ze de tweede zaal (de vrouwenzaal) betraden voelde ze zich nog minder op hun gemak. Hier lagen zelfs een deel vrouwen gewoon op de grond langs hun bed uit pure ellende. Voordat ze dit gezien hadden ze er nog aan gedacht om hier een paar dagen te komen helpen, maar bij het zien van deze beelden hebben ze beslist dat dit mentaal toch iets te zwaar is…
Donderdag was het opnieuw outdoor Tegharia waar Joke en Elien eerst de 2 nieuwe Italianen ingewerkt hebben en dan de rest van de voormiddag bij dokter Depali doorgebracht hebben. Het was een heel fijne voormiddag. Dokter Depali doet vooral gynaecologisch onderzoek en ze mochten mee de zwangere vrouwen onderzoeken en aan de dikte van hun buik schatten hoeveel weken ze zwanger waren. In het begin was dit wel een beetje giswerk en hopen dat ze er dichtbij zaten, maar na een voormiddagje waren ze hierin al een crack. Na het werk hebben ze zichzelf dan op een heerlijke Veg Chaw (vegetarische bami) in “The foodstation” getrakteerd, dit uiteraard samen met een zalig koele Cola, mmmmh!
Vrijdag was het zoals in België “dag van de arbeid” en was het bijgevolg heel erg rustig in de outdoor (Hogolkuria). Die voormiddag zijn er maar een twintigtal patiënten langs geweest, maar hieronder was wel een jongen met een vanaf de buitenkant zichtbaar slakkenhuis (dat ding in je oor dat ervoor zorgt dat je kan horen).
Anneleen en Griet zijn woensdag voor een 3-daagse naar Dhaki vertrokken. Ze hebben er gewerkt in de outdoor kliniek, waar Griet een niet al te lelijke Indiër (toch wel zeer uitzonderlijk in India) heeft verzorgd. De rest van de 3 dagen hebben ze doorgebracht met het bezoeken van plaatselijke dorpjes, waar ze zeer gastvrij onthaald werden en theetjes aangeboden kregen. Bij het zien van de prachtige natuur en de met stro bedekte huisjes, moesten we spontaan aan jungle book denken. We hebben ook twee schooltjes bezocht (Jata en Dukiful). Jammer genoeg is het nu vakantie, waardoor er geen kinderen in de schooltjes waren. We kregen zelfs de kans om een bruiloft bij te wonen waar we gedwongen werden om te proeven van de plaatselijke gastronomie, wat niet voor iedereen een even leuke ervaring was. Ook zijn we naar een plaatselijk ‘fair’ geweest, waar we langs alle kanten aangestaard werden, omdat ze daar dachten dat we van een andere planeet kwamen.

Zaterdag was het een dag van komen en gaan van vrijwilligers. Elien is naar de outdoor in Kheyadah geweest, Joke naar de outdoor in Dhaki en Anneleen en Griet zijn in de indoor gebleven.

We zijn intussen twee weken aan het werken in het project (wat gaat de tijd toch snel, we zijn al in de helft!!) en betrappen onszelf er vaak op dat we zelfs onder de Belgen Engels beginnen te spreken. Ook schrikken we al niet meer van de gekke beesten die hier in India rondlopen. Joke beschouwt ze al als haar huisdiertjes. We kennen mekaar intussen al zo goed dat we ons niet meer storen aan elkaars vreemde toiletgeluidjes.
Morgen hebben we een dagje vrij en gaan we ervan profiteren om de stad in te trekken en ons toch nog even Europeaan te voelen (shoppen, pizza’s en burgers eten, … no spicy ;))